Luke Smithwick Thwarted on Labuche Kang III.

A walk in the park. The team at their high point of 6900 meters on Labuche Kang III East. Photo: Luke Smithwick

Last month, experienced Himalayan alpinist and guide Luke Smithwick travelled to the northern Himalaya to lead a climb of Labuche Kang III East, a virgin peak standing at 7,250 meters.

The five-strong multinational team spent some time acclimatizing in Nepal on trekking peaks, before flying to Tibet in early May. After a few days in Lhasa, they moved on to base camp, which is within 40km of the well known eight-thousander Cho Oyu.

Camp one on Labuche Kange III East. The team in high spirits before the severe beating began. Crevasse falls, full-on drenchings in hidden kettle ponds, and other delightful life experiences ensued in the following days. This is first ascent high altitude mountaineering in the Himalaya. Bring your big boy pants. Caption and Photo: Luke Smithwick

Smithwick approached the climb ‘expedition style’ by fixing ropes up the northern flanks of the peak alongside two climbing Sherpas, then the rest of the team followed. Advanced Base Camp was set at 5,258 meters, Camp One at 5,751, Camp Two a little higher at 5,995 meters, with the final Camp (Three) at 6,276 meters.

Forty degrees in average steepness doesn’t mean it was always forty degrees. A steeper section of the route, with Luke Smithwick dealing with fixing 8mm static rope for the group anchored with 22cm ice screws. Yes, that is alpine ice. This is not a snow plod. Caption and Photo: Luke Smithwick

Smithwick reported that crossing the terrain from Advanced Base Camp entailed hard work up a lateral moraine to Camp One, followed by running a gauntlet of seracs to  Camp Two. Further risk awaited en route to Camp Three, with severe crevasse danger.

Escaping the labyrinth. Getting to the upper snowfield and camps of LK3 takes route-finding skills, luck, and a willingness to keep going when it sucks. Caption and Photo: Luke Smithwick

The team made good progress, fixing ropes up steep headwall, and were within tantalizing sight of the top early on May 20:

We turned around only 400 meters from the summit after climbing for 8 hours up a blue ice wall that averaged 40 degrees in steepness.  I felt OK and able to go on… along with the two Sherpas I was working with, however our group was fairly exhausted collectively, and I was guiding, so we retreated to our Camp Three at 6,276 meters (20,486 feet).

A forecast of bad weather also influenced their decision to retreat. But those weather reports that suggested the group needed to summit by May 21 at the latest proved wrong, and the predicted storms never arrived.

6,276m Camp Three on Labuche Kang III East. Surrounding this camp, Luke made “the death circle” with one of the climbing ropes. No one was allowed to leave the circle, as the perimeter was riddled with crevasses. Two crevasse falls occurred right on the edge of this camp, and they were big enough to eat someone. Fortunately, no one was injured on the climb. Caption and Photo: Luke Smithwick

In total, the team recorded 17 crevasse falls, although none were considered “big”. Smithwick also said that they fell into water on the glacier 24 times. “You will not summit this mountain easily,” he concluded. Nevertheless, the prolific American climber plans to return to Labuche Kang III East, possibly as early as September.

The team had earlier believed the mountain was the highest open unclimbed peak in the world, but further research has revealed that Muchu Chhish in Pakistan at 7,452 meters is higher. However, not everyone, including Smithwick, believes that Muchu Chhish is prominent enough to be considered a separate peak.

[Ed: June 4. This story has been edited to reflect that Kabru, a peak on the India-Nepal border, has recently been climbed and that the jury is still out about whether Muchu Chhish is an independent peak. For a discussion of mountain prominence, see Prominence or Dominance: What Makes a Mountain]

* source: – https://explorersweb.com/

** see also: – Nepal Celebrates 65th Anniversary of First Ascent of Mt. Everest.

– Today is 65th Anniversary of Everest’s First Ascent.

How important are Sherpa’s on Mount Everest?

Author : Colin Wallace.

When most people hear the word ‘Sherpa’ they think of somebody who is there to carry their bags up and down mountains like Mount Everest. However, they are so much more than this, and the majority of Sherpa’s in the Everest region actually work as guides for those climbing the mountain, and it is the porters who do the carrying. However, how important are Sherpa’s on Mount Everest? Well, there are several valid points to consider in answer to this question. Basically, in short, they are indeed very important.

Firstly, you need to think about the guiding part of their job. Unless you are in a team, or you are an expert mountaineer, you are going to find it incredibly difficult to climb Mount Everest safely. However, with a Sherpa guide you do not have to worry about this. They are experts in climbing, and their bodies are better equipped to deal with the high altitude conditions and also the harsh winter weather. This is just one of the reasons that prove why Sherpa’s are incredibly important to those who climb Mount Everest.

Sherpa porters are a little different, in that they offer a different service. A Sherpa porter carries some of your equipment, and can also help cook meals for you and other climbers. Commonly, one Sherpa is assigned to one person, although this can be different because sometimes people share the cost of the Sherpa that they hire. A Sherpa porter can be incredibly helpful if you are inexperienced at mountain climbing. The equipment that you will have to carry on your climb is usually very heavy, so having that extra pair of hands can be incredibly important when climbing Mount Everest.

Another good thing about the Sherpa’s is that they can often provide comfort to climbers who are having a hard time. Although very few of them actually speak English, language does not seem to be a barrier when it comes to looking after the climbers. As well as comfort, they can also offer a boost in morale to those who are finding it difficult to want to carry on with the expedition. It can often be hard to get this boost from other climbers, but Sherpa’s are experienced and have made the climb many times before, so they are going to find it a lot easier than the average climber.

All of these things indicate just how important the Sherpa’s actually are when it comes to climbing Mount Everest. Without them, and without a team behind you, the climb would not only be more dangerous, but also, you would probably find it hard to get motivated to want to finish the climb. When this happens, things can get very dangerous. To hire the services of a Sherpa on Mount Everest may be expensive in some cases, but it is definitely worth the extra price that you will have to pay, simply to have the reassurance that there is somebody there who will help you.

* Source : – http://www.everest1953.co.uk/

Mount Everest The British Story For all information concerning the British on Mount Everest, we will provide the answers to many questions. From their first expedition to those of today, you will find a comprehensive history, list of summiteers, amazing facts, a gallery and much more.

* Related Links :

– Tenzing Norgay – The most famous Sherpa. /Version polish and english/

– Everest Climbing Legend Missing On Baruntse.

– Everest 2010: Jordan and Apa Summit!

– Apa Sherpa’s new Everest record: summit number 18.

– Everest 2011 season – Expeditions with any British Teams or Britons.

** Previous story :

– 500,000 visitors on my website!

– The 19th Great Finale of the Great Orchestra of Christmas Charity is just around the corner – it will take place on Sunday, January 9th 2011. XIX FINAŁ WIELKIEJ ORKIESTRY ŚWIĄTECZNEJ POMOCY!! /Version english and polish/.

– New Year Best Wishes: Happy New Year 2011.

– Best Hike’s Top Ten Hiking Towns Worldwide: #2 and #1.

– Best Hike’s Top Ten Hiking Towns Worldwide: #4 and #3.

– Best Hike’s Top Ten Hiking Towns Worldwide: #5-#8.

– Best Hike’s Top Ten Hiking Towns Worldwide: #10 and #9 Revealed.

– Polish winter expedition to Broad Peak 2010/11 – Sponsorship offer.

– Gasherbrum II Winter Expedition 2010/2011.

– Merry Christmas Wishes 2010.

– AAC Book Club: Winter Book Club Dates in Golden.

– VIII KFG – 8th Krakow Mountain Film Festival. VIII edycja Krakowskiego Festiwalu Górskiego. /Version english and polish/

– Hundreds Of Trekkers Stuck In Lukla – Nepal.

– Book Review: The Summit by Eric Alexander.

– First Pakistani Women on Winter Expedition In the Karakorum Pakistan.

– Polish winter expedition to Broad Peak 2010/11. Zimowa wyprawa PZA na Broad Peak 2010/11.

– Himalaya Fall 2010: Season Finally Ends On Lhotse.

– Everest Climbing Legend Missing On Baruntse.

– Himalaya Fall 2010: More From Lhotse.

– Himalaya Fall 2010: Lhotse Update!

– Everest 2011 season – Expeditions with any British Teams or Britons.

– Himalaya 2010 wrap-up: Shisha Pangma and Manaslu summit reports.

– Himalaya Fall 2010: Solo Summit Bid On Lhotse.

– Himalaya 2010 wrap-up: Everest fall season summits and Cho Oyu too.

– Himalaya Fall 2010: Eric Summits Everest, Completes Save The Poles Expedition!

– Himalaya Fall 2010: Eric Larsen In Camp 3, High Winds Predicted For Summit Day.

– Himalaya Fall 2010: Eric Larsen Begins Summit Push On Everest.

– Himalaya 2010 wrap-up: Cho Oyu update, Pauner about Manaslu summit, Everest C4, Lama Geshe recovering.

– Himalaya Fall 2010: Summits On Manaslu and Cho Oyu.

– Himalaya Fall 2010: Avalanche on Dhaulagiri – three Japanese climbers and one Sherpa missing.

– Himalaya Fall 2010: Avalanche May End Season On Cho Oyu.

– Himalaya 2010 wrap-up: Cho Oyu summit push take 2, Manaslu teams ready.

– Himalaya 2010 wrap-up: Summit plans buried in the snow.

– Himalaya Fall 2010: Climbers Injured In Avalanche on Cho Oyu.

– Himalaya 2010 wrap-up: Everest summit push plans, TMA team deserts Cho Oyu.

– Himalaya 2010 wrap-up: Everest sieged from both flanks, Cho Oyu C2, Manaslu C1.

– Himalayan 2010 wrap-up: the season’s soaked kick-off.

– ExWeb special on Everest 2010: The autumn of the solo climbers.

* Polish Himalayas – Become a Fan

Exweb Week-In-Review is sponsored by HumanEdgeTech the world’s premier supplier of expedition technology. Our team helps you find ultra light expedition tech that works globally.

e-mail or call +1 212 966 1928

* Read these stories – and more! – at ExplorersWeb.com

Memoriał im. Piotra Morawskiego 2011.

Olga Morawska wraz z Alpinus Expedition Team zapraszają do udziału w Memoriale im. Piotra Morawskiego „Miej odwagę!”. Celem Memoriału jest nagrodzenie najbardziej interesujących projektów podróżniczych, poznawczych, wspinaczkowych, narciarskich lub żeglarskich.

Wyprawy można zgłaszać od 24 listopada br. w serwisie www.alpinus-miejodwage.pl.

Ogłoszenie zwycięzcy 1. edycji Memoriału odbędzie się w marcu 2011 r. podczas Festiwalu Podróżników Kolosy w Gdyni.

Po raz pierwszy zasady Memoriału im. Piotra Morawskiego zostały przedstawione przez Olgę Morawską, żonę Piotra, w marcu 2010 r. podczas festiwalu Kolosy 2009.

— Memoriał im. Piotra Morawskiego powstał, ponieważ wierzymy, że energia Piotra, jego siła i odwaga są warte ocalenia. Piotr był himalaistą i wybitnym wspinaczem. Miał odwagę, aby realizować marzenia, a swoją pasją zarażał innych. Idee, które były dla Piotrka ważne, przerodziły się w Memoriał Jego imienia, który promuje odwagę, siłę i energię, a także bezpieczeństwo. Memoriałowi nadaliśmy nazwę „Miej odwagę!”, ponieważ odwaga i pomysł na życie jest tym, czego będziemy poszukiwać u uczestników konkursu — mówi Olga Morawska, pomysłodawczyni projektu.

— Piotrek Morawski był wybitnym członkiem Alpinus Expedition Team. Znając jego plany, a także jego niezwykłe umiłowanie życia z pasją, podjęliśmy decyzję o zrealizowaniu Memoriału im. Piotra Morawskiego „Miej odwagę!” Główna nagroda Memoriału daje szansę podróżnikom, wspinaczom czy żeglarzom na zrealizowanie wymarzonej wyprawy. Dzięki Memoriałowi chcemy zaprosić wszystkich odważnych ludzi do naszego zespołu podróżników i zdobywców Alpinus Expedition Team. Wierzymy, że Memoriał Piotra zyska wielu zwolenników i fanów, co pomoże nam przekazywać jego pasję i energię dalej — dodaje Zenon Raszyk, przedstawiciel marki Alpinus.

Zasady Memoriału

Wyprawy można zgłaszać w 5 kategoriach, od 24 listopada 2010 r. do 31 stycznia 2011 r., na stronie http://www.alpinus-miejodwage.pl.

Kategorie:

1. Ziemia — wyprawy w góry i z góry, po płaskim, a także te w głąb Ziemi.

2. Powietrze — projekty, których głównym celem są loty, przeloty, odloty i skoki.

3. Woda — wyprawy po wodzie i w głąb wody.

4. Ogień — wyprawy i projekty, w których najważniejsze są kipiące emocje, adrenalina na najwyższych obrotach i dużo czadu!

5. Eter — kosmicznie odjechane projekty, które wykraczają poza ramy podstawowych żywiołów.

Przy ocenie zgłoszonych wypraw będzie brany pod uwagę oryginalny, ale jednocześnie przemyślany i możliwy do zrealizowania pomysł. Wszystkie kategorie traktowane będą równorzędnie. Zgłoszone projekty będą prezentowane na stronie Memoriału i będą oceniane przez Internautów. Głosowanie rozpocznie się 1 lutego 2011 r. i potrwa do końca miesiąca. Na decyzję o wygranej wyprawie będą miały wpływ głosy Internautów (50 %) i ocena Kapituły Memoriału (50 %), w której skład wchodzą: Olga Morawska, Zenon Raszyk, przedstawiciel marki Alpinus i członkowie Alpinus Expedition Team.

Regulamin konkursu dostępny jest na stronie alpinus-miejodwage.pl.

Nagroda

Zwycięzca konkursu otrzyma honorowe, roczne członkostwo w Alpinus Expedition Team, a zwycięska wyprawa zostanie sfinansowana. Zwycięzca, jako honorowy członek Teamu, stanie się także członkiem Kapituły Memoriału i będzie miał wpływ na wybór kolejnej zwycięskiej wyprawy.

Piotr Morawski

(ur. 27 grudnia 1976, zm. 08 kwietnia 2009) — doktor chemii na Politechnice Warszawskiej, największy polski himalaista młodego pokolenia, jeden z najlepszych himalaistów świata. Zdobywca 6 ośmiotysięczników. Od 2007 roku pełnił funkcję wiceprezesa Polskiego Związku Alpinizmu. Był także członkiem Alpinus Expedition Team.

W 1995 roku ukończył kurs skałkowy i kurs taternicki. Od początku pociągało go zimowe wspinanie w Tatrach. Miał na swoim koncie wiele przejść tatrzańskich i alpejskich. Do największych osiągnięć w wysokogórskiej karierze Piotrka należą: pierwsze zimowe wejście na ośmiotysięcznik Shisha Pangma, wraz z Simone Moro, ustanowienie — nie pobitego do tej pory — rekordu wysokości zimą na K2, wraz z Denisem Urubko, a także trawers Gasherbruma I wraz z Peterem Hamorem czy pierwsze przejście południowej ściany Shisha Pangmy zimą wraz z Simone Moro.

W 2009 r., podczas wyprawy aklimatyzacyjnej na Dhaulagiri, Piotr Morawski wpadł do szczeliny lodowcowej, niestety nie udało się go uratować. Zginął mając 32 lata. Został pochowany w Himalajach.

Alpinus Expedition Team to zespół wspieranych przez markę Alpinus polskich wspinaczy i podróżników, którzy poszukują nowych ekstremalnych wyzwań, często w dziewiczych rejonach świata. Alpinus Expedition Team tworzą: Ola Taistra, Kinga Baranowska, Edyta Ropek, Jacek Kudłaty i Marcin Gienieczko.

www.alpinus.pl.

Dodatkowe informacje: Magdalena Swoboda, tel. 692 444 289, Anna Wróblewska, tel. 697 223 850.

Źródło: – http://pza.org.pl/

* posty o wyprawach kliknij : Piotr Morawski

– Breaking news: Piotr Morawski lost on Dhaulagiri. Piotr Morawski zginął na Dhaulagiri. /Version english and polish/

–  Piotr Morawski the famous Polish climber. /Version english and polish/

–  Szczelina – historia Piotra Morawskiego.

– web album – mBank Annapurna West Face Expedition 2008

– Polish-Italian winter expedition to Shisha Pangma (8027m), 2005 /Version polish and english/

Wyprawy/List of expeditions :

* *[2008] Gasherbrum II (8035) – normal route, with Peter Hamor, summited July 6th
* *[2008] Gasherbrum I (8068) – traverse, with Peter Hamor, alpine style, beginning on Spanish route, via American route, descent by normal route (Japanese route), summited June 24th,
* [2008] Annapurna (8091) – North-West face, Gabbarou spur, with Piotr Pustelnik, Peter Hamor, Dariusz Załuski, the second repetition of the route, aborted 150 meters below the summit due to a ferocious storm on May 29th, two bivaques at 7700, just 400 meters of fixed ropes used.
* *[2008] Ama Dablam (6859) – normal route, with Piotr Pustelnik, Peter Hamor, Dariusz Załuski, summited April 3rd
* [2007] K2 (8611) – new route attempt on the West face, after fast ascent via Česen route on the south face stopped at 8000 after 30 hours, August 10th, with Peter Hamor and Dodo Kopold
* *[2007] Nanga Parbat (8125) – Diamir face, Kinshofer route, with Peter Hamor and Dodo Kopold, summited  July 14th
* *[2006] Broad Peak (8047) – normal route, with Piotr Pustelnik and Peter Hamor, during summit push on July 8th rescue action of an Austrian climber from the col at 7800, finally summited July 9th
* [2006] Annapurna (8091) – East ridge, with Piotr Pustelnik, Peter Hamor, Don Bowie, almost one week spent on the ridge above 7500, summit push on May 21st aborted below East Summit (8010), rescue action of a snowblinded Tibetan climber from the ridge. Only Peter Hamor summited
* *[2006] Cho Oyu (8201) – normal route, with Piotr Pustelnik, Peter Hamor, Don Bowie, summited April 24th
* [2005] Annapurna (8091) – South face, Bonnington route, with Piotr Pustelnik, Marcin Miotk, Vlado Štrba, aborted at 7300 metres.
* *[2005] Shisha Pangma (8027) – first winter ascent, Yugoslavian route on South face, with Simone Moro, Jan Szulc, Dariusz Załuski, Jacek Jawień, summited January 14th (with Simone Moro)
* [2004] Shisha Pangma (8027) – winter expedition, South face, Spanish route, first ascent of South face in winter season, with Simone Moro, Jan Szulc, Dariusz Załuski, Jacek Jawień, Pierre Bergeron,  Yvon Latreille, summit push on January 17th aborted at 7700 on the summit ridge (with Simone Moro)
* [2003] K2 (8611) – winter expedition, North ridge, Japanese route, the highest point achieved in winter season on K2 by climbers with Denis Urubko, camp 4 at 7650
* [2002] Pobeda Pik (7439) – normal route, with Marcin Kaczkan, aborted at 6400
* *[2001] Chan Tengri (6995) – normal route, with Marcin Kaczkan, summited

** Zobacz też:

– Polskie wyprawy zimowe w Himalaje.

– Artur Hajzer: POLSKI HIMALAIZM ZIMOWY – Plan rozwoju.

– HiMountain winter expedition to Broad Peak – 2008/09 – part 21. HiMountain wyprawa zimowa Broad Peak – 2008/09 – cz.21. /Version english and polish/

– Ice Warriors not give up – HiMountain winter expedition to Broad Peak – 2008/09. HiMountain wyprawa zimowa Broad Peak – 2008/09. /Version english and polish/

– 2007 Winter Nanga Parbat: It’s over – http://www.mounteverest.net/news.php?id=15523

– Polish winter expedition to K2, 2002/3 /Version polish and english/

– Polish-Italian winter expedition to Shisha Pangma (8027m), 2005 /Version polish and english/

– Winter Manifesto of Krzysztof Wielicki – Manifest zimowy Krzysztofa Wielickiego /Version polish and english/

– Polish winter expedition 1980: Everest – part 1

– Polish winter expedition 1980: Everest – part 2

– Polish winter expedition 1980: Everest – part 3

– Polish winter expedition 1980: Everest – part 4

* Polish Himalayas – Become a Fan

** zapraszam na relacje z wypraw polskich himalaistów.

Jerzy Kukuczka – 21 rocznica śmierci najsławniejszego polskiego himalaisty.

Dziś przypada 21 rocznica śmierci Jerzego Kukuczki

– najsławniejszego polskiego himalaisty.

Był WIELKI w czasach gdy w Polsce, jego ojczyźnie, wszystko było małe.. gdy walczyło się z komuną.. gdy walczyło się o chleb dnia powszedniego.. ON wbrew wszystkiemu zdobywał szczyty i często mieszkał na Dachu Świata.. za swą miłość do gór zapłacił wielka cenę.. zapłacił swoim życiem!!!!…

Jerzy Kukuczka – (24 marca 1948 – 24 października 1989) urodzony w Katowicach polski alpinista i himalaista, jako drugi człowiek na Ziemi zdobył Koronę Himalajów i Karakorum – wszystkie 14 szczytów o wysokości ponad 8 tysięcy metrów, (pierwszy był Reinhold Messner, któremu zajęło to 16 lat, Kukuczce zaledwie 8).Spośród 14 ośmiotysięczników, które zdobył w latach 1979-1987na 11 z nich wszedł nowymi drogami (poza swoim pierwszym ośmiotysięcznikiem wspinał się albo w ekstremalnie ciężkich warunkach zimą albo nowymi trasami), 5-krotnie w stylu alpejskim, na 4 – po raz pierwszy zimą, na 1 szczyt samotnie – żaden inny zdobywca14 ośmiotysięczników nie może pochwalić się takim bilansem. Dokonał rzeczy niebywałej – w ciągu niespełna półtora roku (21 stycznia 1985 r.– 18 lipca 1986 r.) zdobył pięć ośmiotysięczników, z czego aż trzy zimą, na dwóch zaś, także na K2, wytyczył nowe, niezwykle trudne drogi.Wolno aklimatyzował się, za to słynął z ogromnej wytrzymałości psychicznej i fizycznej. Jego partnerami byli m.in. Wojciech Kurtyka, Artur Hajzer oraz Ryszard Pawłowski.

W 1988 na Igrzyskach Olimpijskich w Calgary wraz z Reinholdem Messnerem nagrodzony srebrnym medalem olimpijskim. Reinhold Messner odmówił przyjęcia medalu uzasadniając swój gest tym,że uważa alpinizm za twórczość, a nie rywalizację. Kukuczka przyjął medal, ponieważ w wyczynowym wspinaniu widział sportowe wartości co niejednokrotnie podkreślał. “W alpinizmie, jak w szachach – mówił -jest miejsce na swego rodzaju twórczość i sportową rywalizację. Gdyby jej zabrakło, być może nigdy bym się nie wspinał.” “Mnie nie wystarczy być tylko w górach – dodał później – nie wystarczy być na wyprawie.Uważam, że jeżeli się podchodzi pod górę, to z jakimś celem, a tym celem jest wejść na tę górę.” Poczta Polska wydała okolicznościowy znaczek, który został zaprojektowany przez J.Konarzewskiego. Na znaczku można zobaczyć panoramę Himalajów, podobiznę Kukuczki i jego olimpijskiego medalu.

Zginął na wysokości 8 300 metrów 24 października 1989 podczas wejścia na Lhotse nową drogą przez słynną, niezdobytą wówczas południową ścianę. Szczyt atakował wspólnie z Ryszardem Pawłowskim. Kukuczka wspinał się jako pierwszy i tuż przed granią szczytową odpadł. Lina nie wytrzymując obciążenia, pękła, a wspinacz spadł w przepaść. Po odnalezieniu ciała pochowano go w lodowej szczelinie, nieopodal miejsca upadku. Tablica pamiątkowa została umieszczona w Chukung nieopodal południowej ściany Lhotse , a także na Symbolicznym Cmentarzu Ofiar Tatr pod Osterwą.

Pamiątkowa tablica nieopodal Chukung.

„Od śmierci w dolinach zachowaj nas Panie” – J. Kukuczka

* Sylwetka himalaisty przedstawiona jest na :

– Jerzy Kukuczka – famous Polish climber /Version polish and english/

– Jerzy Kukuczka – the ultimate legend part 1. /Version english/

– Jerzy Kukuczka – the ultimate legend part 2. /Version english/

– Jerzy Kukuczka – the ultimate legend part 3. /Version english/

– Jerzy Kukuczka – the ultimate legend, part 4, final. /Version english/

* Polish Himalayas – Become a Fan

Odsłonięto czorten Kukuczki

Najpierw za tych co w górach zostali na zawsze – uczestnicy wyprawy HiMalajska Wyprawa Ryszarda Pawłowskiego – Dhaulagiri 2008 odsłonili czorten Kukuczki.

Uczestnicy wyprawy: Artur Hajzer i Robert Szymczak, przebywający w rejonie Khumbu ( kwiecień 2008r) w ramach aklimatyzacji przed zasadniczą wspinaczką na Dhaulagiri dokonali odsłonięcia czortenu pamięci trzech polskich himalaistów, którzy zginęli podczas polskich wypraw na esktremalnie trudną, legendarną południową ścianę Lhotse (8511 m n.p.m.)

Byli to:

– Rafał Chołda, który jesienią 1985 roku, podczas odwrotu z nieudanego ataku szczytowego w zesple z J.Kukuczką i R.Pawłowskim odpadł od ściany w niezaporęczowanym terenie śnieżno – skalnym na wysokości 8000 m. Spadł w kilkukilometrową przepaść i zginął na miejscu.

– Czesław Jakiel, lekarz wyprawy z jesieni 1987 roku, który zginął raniony podmuchem fali uderzeniowej lawiny seraków na lodowcu na wysokości 5300 m w czasie podejścia do obozu I

– Jerzy Kukuczka, polski bohater narodowy, określany przez alpinistów z całego świata i specjalistyczne media jako “najlepszy himalaista wszechczasów”, który jesienią 1989 roku odpadł od ściany na wysokoći 8200 m i spadł do podnóża ściany ponosząc śmierć na miejscu. Jego partnerem był R.Pawłowski. Łącząca ich lina nie wytrzymała impetu upadku i pękła.

Czorten Kukuczki – Himalaje 2008

Południowa ściana Lhotse (8511 m n.p.m.) została zdobyta do tej pory tylko raz – w 1991 roku przez ekspedycję rosyjską. Atakowana była przez kilkanaście wypraw w tym 4 zespoły polskie. Mierzyli się z nia najlepsi himalaiści, w tym wyprawa kierowana przez Reinholda Messnera z udziałem sławnego alpejczyka Christopha Profita. Najwyżej wspinał się polski zespół: A.Hajzer i K.Wielicki, który w 1987 roku osiagnął wysokość 8300 m – ten fragment ściany to największe trudności techniczne jakie pokonał człowiek na tej wysokości. Trudny, nieplanowany biwak w sztormie, w dziupli lodowej zmusił himalaistów do odwrotu.

Czorten upamiętniający himalaistów, od razu nazwany czortenem KUKUCZKI, zbudowała dzięki funduszom Fundacji Kukuczki, Fundacji Wspierania Polskiego Himalaizmu im. Jerzego Kukuczki agencja Mountain Tribes Babu Sherpy za kwotę ok. 5000zł na przełomie lutego i marca 2008 roku w miejscu wskazanym w styczniu przez K.Wielickiego; u wejścia do wsi Chuckung u podnóża południowej ściany Lhotse, gdzie miały miejsce wszystkie trzy wypadki. Odsłonięcia w dniu 22 marca dokonali Artur Hajzer i Robert Szymczak, którzy przebywali w tym rejonie w ramach przygotowań do “HiMalajskiej Wyprawy – Dhaulagiri 2008″.

Blisko dwu godzinne modły w obrządku buddyjskim odprawił Lama ze świątyni w Pangboche, złożono ofiare, rozwieszono modlitewne chorągiewki a następnie po chrześcijańsku wygłoszono słowo boże i w ciszy odmówiono modlitwę. W uroczystości udział brała grupa turytów z Polski. Pod czortenem ułożono świeczkę i kwiaty przekazane przez rodzinę Jerzego Kukuczki.

Poniżej zdjęcia z uroczystości odsłonięcia czortenu Kukuczki.

Po uroczystościach Artur Hajzer powiedział:

– Rafał Chołda byl moim jedynym prawdziwym przyjacielem i partnerem od liny, z którym stawiałem pierwsze kroki w górach; miałem też honor wejść na cztery szczyty ośmiotysięczne z Jurkiem Kukuczką; południowej ścianie Lhotse poświęciłem 3 sezony (w sumie swoją “karierę”), spędziłem w niej kilkadziesiąt dni – chwile przy czortenie poruszyły mnie do głębi – wracając pamięcią do tamtych czasów i tamtych wielkich ludzi budzi się we mnie tylko żal.

Wszystkie kolejne grupy turystów z Polski prosimy o dowieszanie nowych chorągiewek modlitewnych i usuwanie starych, tych zniszczonych lub wypłowiałych.

Na zdjęciu powyżej /klikniecie 2 razy powiększa zdjęcie/ widoczna jest południowa ściana Lhotse. Oznaczono na nim :

– czerwona linia – droga polska przez płd. ścianę Lhotse

– pkt. fioletowy – szczyt główny

– pkt. niebieski – miejsce odpadnięcia Jerzego Kukuczki

– pkt. żółty – miejsce odpadnięcia Rafała Chołdy

– pkt. zielony – miejsce śmierci Czesława Jakiela

– pkt. pamarańczowy – bariera seraków, która spadła i zabiła Czesława Jakiela

– pkt. czarny – miejsce biwaku A.Hajzera i K.Wielickiego; najwyżej osiągnięty punkt (8300 m n.p.m.)

* wszystkie posty o Kukuczce : – Jerzy Kukuczka

** zapraszam na relacje z wypraw polskich himalaistów.

zapraszam do subskrypcji mego bloga